தேவை இடஒதுக்கீடு பற்றிய புரிதல்

இந்த கட்டுரைக்கு நல்ல துவக்கம், சுவாரஸ்ய முடிவு, உவமை போன்றவை இருக்காது. மனதில் தோன்றியதை ராவாக எழுதியிருக்கிறேன்.

நம் நண்பர்களில் சிலருக்கு ஏன் பலருக்கும் கூட இடஒதுக்கீடு சம்பந்தமாக புரிதல் இல்லாமல் இருக்கிறது. தனக்கு சீட் கிடைக்கவில்லை என்பதற்காகவே இந்த பிரச்சனையில் சமூகம் சார்ந்து சிந்திக்காமல் தன்னை சார்ந்தே சிந்திக்கும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டு விடுகிறார்கள்.

நிறைய பேருக்கு இடஓதுக்கீடு சம்பந்தமாக நிறைய வருத்தங்கள் இருக்கிறது. தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கு அதிக இட ஓதுக்கீடு கிடைக்கிறது. குறைந்த மதிப்பெண்கள் எடுத்த தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் நமக்கு கிடைக்க வேண்டிய இடத்தை பிடித்துக் கொள்கிறார்கள் என்ற ஆதங்கம் பெரும்பாலான பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் உயர்சாதி பிரிவினரிடம் இருக்கிறது.

இந்த பிரச்சனையை அப்படி பார்க்க கூடாது. மனிதன் என்பவனை பிராணிக்கு சமமாக மதித்த அதற்கும் கீழாக நடத்திய மற்றவர்களிடம் இருந்து அந்த தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் விடுபட்டு மற்றவர்களுக்கு சமமாக வளர்ந்து வரும் நேரம் இது. வளர்ச்சியடைந்த நிலையை எட்டியவர்கள் வெகு சொற்ப சதவீதத்தினரே.

நீங்கள், உங்களுடன் படித்த சக நண்பர்கள், உங்கள் வீட்டுக்கு வரும் போது அவர்கள் தாழ்த்தப்பட்டவர்களாக இருந்தால் வெளியில் நின்று பேசியாக வேண்டும். உங்கள் வீட்டுக்கு உள்ளே வரமுடியாது என்ற நிலை இப்பவும் தமிழகத்தில் பாதிக்கும் மேற்பட்ட கிராமங்களில் இருக்கிறது. இந்த நிலை மாற அவர்கள் வேலை வாய்ப்பிலும் வசதியிலும் மாற வேண்டும். அதற்கு இந்த இட ஓதுக்கீடு அவசியமாகிறது.

நீங்கள் விரும்பிய படிப்பை படிக்க முடியாவிட்டால் அதற்கு காரணம் தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட இடஒதுக்கீடு தான் என்று எண்ணாதீர்கள். உங்களுக்கென்று ஒரு மதிப்பெண் வரம்பு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. அதனை எட்டாததால் தான் உங்களுக்கு சீட் கிடைக்கவில்லை என்ற உண்மையை புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

எனக்கு தெரிந்த ஒரு தாழ்த்தப்பட்ட குடும்பத்தை சேர்ந்த ஒருவர் ஐடிஐ படித்து விட்டு சுமாரான வேலையில் இருந்தார். அந்த சமயம் அவர்கள் குடும்பம் திருவாரூர் மாவட்டத்தில் உள்ள சாட்டியக்குடி என்ற கிராமத்தில் இருந்தது. மற்ற சாதிக்காரர்கள் வீட்டுக்கு உள்ளே அவர்கள் போக முடியாது. சில சமயம் மற்றவர்கள் வீட்டில் இரவு போய் மிச்சமிருக்கும் சாப்பாட்டை வாங்கியும் சாப்பிட வேண்டியிருக்கும்.

20 வருடங்களுக்கு முன்பு அந்த ஐடிஐ பிட்டர் படித்த பையனுக்கு தாழ்த்தப்பட்ட கோட்டாவில் அரசு வேலை கிடைத்தது. திருவாரூருக்கு குடியேறினார்கள். இப்போ அவர்கள் குடும்பம் மேம்பட்ட நிலைமையை அடைந்து விட்டது.

திருவாரூரில் இரண்டு வீடு வைத்து இருக்கிறார். கார் வாங்கி விட்டார்.  இப்போ அவர் போஸ்டிங் எக்சிகியூட்டிவ் என்ஜினியர். அவரது மகன் பிஈ சென்னையில் படிக்கிறான்.

அதை விட முக்கியமாக திருவாரூரில் அவரது ஏரியாவை சுற்றியிருக்கும் மக்கள் அவரது சாதி பாராமல், வேலையை மட்டுமே மதிப்பீடாக வைத்து விசேசங்களுக்கு கூப்பிடுகிறார்கள். மற்றவர்கள் வீட்டுக்குள் எந்த தயக்கமும் இன்றி நுழைய முடிகிறது.

ஒரு நாள் அவர் என்னுடன் சென்னையில் சரக்கடித்த போது சிறுவயதில் எப்படியெல்லாம் மற்றவர்களால் அவமானத்துள்ளாக்கப் பட்டார் என்று கூறிய போது சமூகத்தின் கேவலத்தை கண்டு அதிர்ந்தே போனேன்.

இந்த நிலை மாற காரணம், இட ஒதுக்கீடு. இந்த மாற்றம் இத்தனை நாட்களாக வெகு சொற்ப அளவிலேயே நடந்துள்ளது. இன்னும் நடக்க வேண்டியது நிறைய இருக்கிறது. அது வரை அவர்களுக்கு இடஒதுக்கீட்டில் முன்னுரிமை வழங்கப்பட்டே தீர வேண்டும்.

அவர்களை உங்களுடன் ஒப்பிடாதீர்கள். உங்களது ஏழ்மையை விட அவர்களது தீண்டாமை கொடுமையானது. கேவலமானது. உங்கள் ஏழ்மையை நீங்கள் சிறிது உழைத்தால் விரட்டி அடித்து விடலாம். ஆனால் அவர்கள் தீண்டாமையை அது போல் சாதாரணமாக செய்து விட முடியாது.

தாழ்த்தப்பட்ட ஒருத்தர் அந்த இடஓதுக்கீட்டை பயன்படுத்தி முன்னேறி விட்டார் என்றால் அவர் அதற்கடுத்த தாழ்த்தப்பட்ட குடும்பத்திற்காக சலுகையை தன் வம்சத்திற்கு வேண்டாம் என விட்டுக் கொடுப்பது தான் சரி. அதனை செய்யாமல் இடஒதுக்கீட்டை, அதன் சலுகையை பயன்படுத்துதல் என்பது தனிமனித ஒழுங்கீனமே.

இதற்காக இடஒதுக்கீட்டையே அரசு ரத்து செய்ய வேண்டும் என்று எதிர்ப்பார்ப்பது மற்ற சாதிக்காரரின் சுயநலம் உங்கள் எண்ணங்களை விசாலமாக்குங்கள். 

சாதிமத பேதமற்ற மனிதனுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் நாட்டை உருவாக்குவோம்.

நன்றி 

ஆரூர் மூனா