Sunday, 24 May 2015

தம்மு - சிங்கமகன் - பழசு 2012

ம்



கலீஜா படத்துல சூப்பர்ஸ்டார் மகேஷ்பாபு, ஓடும் ஸ்கார்ப்பியோவின் மீது குதித்ததும் முன் இரண்டு சக்கரங்கள் பிய்த்துக் கொண்டு ஓடுவதும், மாஸ் மகாராஜா ரவிதேஜா வீரா படத்தில் ஒரே குத்தில் JCBயை பத்தடி தூரத்திற்கு பறக்க விடுவதும், பவர் ஸ்டார் பவன் கல்யாண் கொமரம் புலி படத்தில் பத்தடி தூரத்தில் இருந்து ஒருவன் துப்பாக்கியால் சுட்டதும் சீறி வரும் குண்டை ஜஸ்ட் லைக் தட் ஒரு கத்தியால் திசை மாற்றி விடுவதும், ஊசரவெல்லி படத்தில் இரண்டு கால்களும், இரண்டு கைகளும் நாற்காலியில் கட்டப்பட்டு இருக்கும் போது ஜூனியர் என்டிஆர் தரையில் கால்களை ஊன்றாமல் அப்படியே பறந்து எதிரிகளை பந்தாடுவதும் தமிழ்நாட்டில் பிறந்த சினிமா ரசிகனுக்கு பார்ப்பதற்கு கஷ்டமாக இருக்கலாம். ஆனால் இவை தான் அவர்களின் அதிகபட்ச ஹீரோயிசத்தை வெளிப்படுத்தும் தன்மை.

நாமெல்லாம் C கிளாஸ் ரசிகனுங்க. என்னதான் தெலுங்கு படத்தில மேற்சொன்ன மாதிரி ஹீரோக்கள் படுபயங்கர ஹீரோயிசத்தை காட்டியதும், மூளை "இது உண்மையில்லை, ரொம்பத்தான் காதுல பூ சுத்துறானுங்க" ன்னு கதறினாலும் மனசு "அடடடா என்ன ஒரு அட்டகாசமான சண்டை" என்று விசிலடிச்சான் குஞ்சாக கூவுகிறது.

நேற்று ஜூனியர் என்டிஆர் நடித்த படமான தம்மு வெளியாகிறது என்று தெரிந்ததும் முதல் காட்சியே போய் விடனும் என்று முடிவு செய்து விட்டேன். இது வரை வெளியான அனைத்து வகை ஹீரோயிசத்தையும் மிஞ்சும் வகையில் என்ன தான் செய்யப்போகிறார் என்று பார்க்கவே அம்பத்தூர் முருகன் திரையரங்கத்திற்கு சென்றேன். ஏற்கனவே மனவாடுகளான ஜூனியர் என்டிஆரின் ரசிகர்கள் முக்கால்வாசி திரையரங்கை நிறைத்திருந்தார்கள்.

படத்தின் கதை தெலுங்கு படம் என்பதாலும் விமர்சனம் படிப்பவர்களில் பெரும்பாலானோர் படம் பார்க்க மாட்டார்கள் என்பதனாலும் கதையை ஓரளவுக்கு விலாவரியாக சொல்லி விடுகிறேன்.

ராயலசீமா பகுதியில் உள்ள இரு கிராமங்களின் தலைவர்களான நாசர் மற்றும் சுமன் இடையே பகை. எப்போது பார்த்தாலும் இரு கிராமங்களும் அடிக்கடி மோதி ஏகப்பட்ட உயிரிழப்பை சந்திக்கின்றன. இதற்காக மத்தியஸ்தம் செய்ய வரும் ஒருவர் வித்தியாசமாக தீர்ப்பளிக்கிறார். ஏன் தினமும் சண்டையிட்டுக் கொள்கிறீர்கள், வருடத்தில் இரண்டு நாள் மட்டும் சங்கராந்தி சமயத்தில் (நம்ம பொங்கல் தானுங்க) மோதிக்கொள்ள வேண்டும். யார் வேண்டுமானாலும் யாரை வேணுமேன்றாலும் வெட்டிக் கொள்ளலாம், போலீஸ் தலையிடாது என்று. ஆஹா என்ன அருமையான தீர்ப்பு.

சுமன் குடும்பத்தில் சுமனைத்தவிர மற்ற ஆண்கள் அனைவரும் செத்து விடுகின்றனர். அப்பொழுது சுமனுக்கு ஆண் குழந்தை பிறக்கிறது. ஆனால் பிறந்தவுடன் செத்து விடுகிறது. சுமன் அதனை எதிர்பார்த்து காத்திருக்கும் மக்களுக்கு சொல்லாமல் பருவம் வரும் வரை இந்தக்குழந்தை வெளியூரில் படித்து அனைத்து சண்டைகளையும் கற்று வந்து உங்களை காப்பாற்றுவான் என்று கூறி குழந்தையின் பிணத்தை கோட்டா சீனிவாசராவிடம் ஒப்படைக்கிறார்.

அடுத்த சீசனில் நடக்கும் சண்டையில் சுமனும் செத்து விடுகிறார். அந்த குழந்தை வந்து நம்மை காப்பாற்றும் என்று ஊர் மக்கள் அனைவரும் காத்திருக்கிறனர். பிற்காலத்தில் எங்கோ அனாதையாக வளரும் நம் ஹீரோ அந்த குழந்தையாக ஊருக்கு வந்து மக்களை காப்பாற்றுவார் என்பதை நான் சொல்லவும் வேணுமோ. எல்லோராலும் யூகிக்க முடிந்த அதுதாங்க கதை.

அட அட அடடா ஹீரோவின் அறிமுகமே சூப்பராக இருக்கிறது. காரை சுற்றி வில்லன்கள் நிற்க முதல் மாடியிலிருந்து கண்ணாடியை உடைத்துக் கொண்டு காரின் மீது குதித்ததும் காரின் நான்கு கதவுகள், பானட் மற்றும் டிக்கி அனைத்தும் பிய்த்துக் கொண்டு சுற்றி நிற்கும் எதிரிகள் மீது தாக்கி அனைவரும் வீழ்ந்து விடுகிறார்கள். தியேட்டரே விசில் சத்தத்தில் அலறுகிறது. இயக்குனர் எப்படியெல்லாம் யோசித்திருப்பார்.

அடுத்த காட்சி ஹீரோவுக்கு எதிரில் வில்லன் துப்பாக்கியை நீட்டுகிறார். மற்றவர்களாக இருந்தால் ஒரு ஜம்ப்படித்தோ குனிந்தோ தப்பிப்பார்கள். ஆனால் ஜூனியர் என்டிஆர் பின்பக்கம் கையை கட்டி கிட்டே வந்து தோள்பட்டையால் துப்பாக்கியை தட்டி விடுகிறார்கள் பாருங்கள். எல்லா ஹீரோவும் அவரின் பின்னால் கை கட்டி நிற்கிறார்கள்.

படத்தில் த்ரிஷா மற்றும் கார்த்திகா என இரு ஹீரோயின்கள். ஹீரோவுக்கென நேர்ந்து விடப்பட்டவர்கள் போல. இஷ்டத்திற்கு என்டிஆரின் மேல் விழுந்து கொஞ்சுகிறார்கள். இரண்டு ஹீரோயின்களுடன் சேர்ந்து தெலுங்கின் சம்பிரதாயமான குத்தாட்டமும் இருக்கிறது.

கீரவாணி தான் இசை. பாடல்கள் ஏற்கனவே ஆந்திராவில் செம ஹிட்டாம். எல்லாமே செம குத்தாக இருக்கிறது.

படத்தில் பானுப்பிரியா, பிரம்மானந்தம், ஆலி, வேணு, சம்பத் குமார், கிஷோர் மற்றும் ஏகப்பட்ட நட்சத்திரங்கள்.

படம் ஓவர் ஹீரோயிசமாக இருந்தாலும் எனக்கு பார்க்கும் போது விசிலடித்து சந்தோஷமாக பார்க்க வேண்டும் போல் இருக்கிறது. மூளையை செயல் இழக்க வைத்து மனதை மட்டும் குஷிப்படுத்தும் இந்த மாஸ் மசாலா ஆந்திராவில் சூப்பர் ஹிட் தான்.

ஆரூர் மூனா

No comments:

Post a Comment